Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych jak i Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyróżnia dwa rodzaje umowy leasingu.
Leasing operacyjny - w którym przedmiot leasingu zaliczany jest do składników majątkowych Finansującego, czyli firmy leasingowej, która dokonuje odpisów amortyzacyjnych. Do kosztów uzyskania przychodów Korzystający zalicza w całości wydatki na raty leasingowe
Leasing finansowy - w którym amortyzacji przedmiotu leasingu dokonuje Korzystający. Dodatkowo do kosztów uzyskania przychodów może zaliczyć część odsetkową raty leasingowej.
W ustawach podatkowych przez umowę leasingu rozumie się umowę nazwaną w Kodeksie Cywilnym, a także każdą inną umowę na mocy której, jedna ze stron, zwana Finansującym, oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej Korzystającym, podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty.
Warunkami jakie muszą spełniać umowy, aby zastosowanie miały przepisy podatkowe są:
a. dla leasingu operacyjnego
- zawarcie umowy na czas oznaczony, stanowiący co najmniej
- 40 % normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne
- 5 lat, jeśli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości
- suma ustalonych w umowie opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej przedmiotu leasingu
b. dla leasingu finansowego
- zawarcie umowy na czas oznaczony
- suma ustalonych w umowie opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej przedmiotu leasingu
- umowa zawiera postanowienie, że odpisów amortyzacyjnych w podstawowym okresie dokonuje Korzystający